Weg met Eddy Bellgueule van Édouard Louis : een boekbespreking
Een zeer spannend, vlot geschreven boek dat een licht werpt op armoede, alcoholisme, op een gezin in zulke situatie en de valse normen die er heersen door gebrek aan ontwikkeling : mannelijkheid is synoniem van brutaliteit , primitief, primair en moet altijd de overhand hebben. Het is het gevolg van een gebrek aan mogelijkheden, onderdrukking, uitbuiting die de mens ruïneren, zijn gezondheid kraken zodat alleen brutaal vechten een optie blijft. Daarbij is het wel het gezin , de omgeving waarop afgereageerd wordt : vrouw en kinderen.
De moeder heeft enigszins een verzachtende invloed. Je voelt altijd de bekommernis door de kwelling die ook zij ondergaat: een harde vrouw met rookgewoontes. Gebrek aan voorlichting en weten is naast armoede de ergste vorm van ontbering waarvan de personages zich niet bewust zijn. De vraag die zich hier opwerpt is : hoe is zoiets te voorkomen? Een taak van de overheid : voorlichting, minimale lonen en in geval van ziekte een betere opvang en geen ‘afval, uitstoting’
De toestand is het gevolg van uitbuiting en afwijzen van wat anders is. Niettegenstaande de vele wantoestanden is er toch soms soelaas voor een totaal anders geaard kind met gaven. Maar het blijft een hard te leven werkelijkheid, ook voor getalenteerden.
Door de verbittering, merk je toch de schrale bekommernis van de ouders. Is er zoiets als liefde voor het kind ( ik denk ja)
De apathie van de vader reageert zich af op het kind : slaat om in pesterijen: om de waan van de macht op te houden van beschikking over het gezin, zelfbeschikking.
Een verhelderend boek dat een licht werpt op de oorzaken van armoede , hun destructieve ontplooiing , toestanden zoals ze ook nu nog veelvuldig voorkomen, zeker in deze tijd die de maatschappij achteruitzette. Zonder eigen toedoen kun je in zo’n situatie belanden wanneer je gezondheid eraan gaat.
Tevens ontplooit de schrijver een traject van uitgestotene door zijn anders geaardheid, zogenaamde vrouwelijkheid die brutaal teruggestoten wordt , die hij niet onthult maar ruw terugwijst door zijn eigenheid als scheldwoord te gebruiken voor anderen. Hij geeft inzicht in de gevoelswereld van homosexualiteit. We vernemen dat wilskracht de eigen aard niet kan onderdrukken en vrouwen niet gesmaakt worden.
Vlot , zonder verbittering, soms grappig geschreven, met het accent op woeste ervaring, overleven haast, met gebruikte ontsnappingsmogelijkheid en wilskracht die zich er onderuit werkt, onbewust. Geen route die open ligt voor ieder karakter. De jonge, speelse energie is hier nog aanwezig, beschikbaar. Hij is niet als de anderen ,hij vlucht weg uit zijn omgeving , hij gaat ervoor door oneindige inspanningen en wordt zichzelf.