Ole’s bezoek : 9 dec. 2021.
We zijn al oud , voelen ons niet zo. Maar door de moeilijke coronasituatie komt er weinig bezoek : geen. Onze kleinkinderen zien we enkel als we hen bezoeken. Dat heb je na een scheiding , het snijdt de families door! Een vreselijk euvel van boosheid voor de kinderen. Eens hier, dan weer daar, bij ongeletterden in emotie, dan bij een nieuw ontstane familie , die er nog geen is , ook wat vreemd en onwennig. En nieuwe meesters in het huis, andere gewoonten of geen, mijlenver van wat in eigen haard bestaat. De gezelligheid en warmte van onze ouders en grootouders niet overdraagbaar naar onze kleinkinderen K. en K. Zij weten niet beter! Kennen alleen dit geschoffel van links naar rechts, van het ene huis naar het anderen, van een psychisch gestoorde moeder naar een rationele vader.
Plots geklop op de voordeur! Een bezoekster op de entré! Een ongewone namiddag. O staat voor de deur , haar twee handen als draagmandjes met twee eclairtjes erin. Maar we zijn met drie? Voor mijn man moet het suikervrij. Dat wordt gewoon aan ons overgelaten. Wat gek , 2 gebakjes in handpalmen verstopt voor bij de koffie die we dan aanbieden. Maar ja , als vrouwen uit een andere achtergrond komen, uit een land met schrale middelen en gewoontes, moet je dit als goed gebaar duiden. We maken koffie, drinken samen en dan wordt verteld over het kleine kind K, dat diabetisch heeft, op school met moeilijkheden kampt, het jaartje over moet doen, in de hoop dat het dan beter wordt. Wat wil je als het met zijn moeder Russisch spreekt en de taal van de school alleen bij veertiendaagse bezoeken bij vader hoort. Zo kan je niet uitblinken of zelfs maar moeilijk de taal bijhouden of beheersen.. Verder zijn er concentratiestoringen , kinken in de kabel van reguliere wetensdoorstroming, wat wil je als je kind voortdurend verplant wordt? Een hier , dan daar! Moeilijkheden kunnen niet uitblijven. Gelukkig is er beterschap ook in de relatie met deze vrouw, die van ver komt, een ander land met vreemde, voor ons wat armtierige gewoontes , en weinig inschattingsvermogen wat de gevoeligheden betreft. Is haar bekommernis eerlijk? Of zijn de moeilijkheden van inschatting ook aan de overzijde present? Waarschijnlijk wel! Het gevolg van globalisering die een wirwar, een patchwork van omgangsvormen geschapen heeft . En dat voor kinderen die een houvast nodig hebben: een ondoenbaar evenwicht.
Een drama voor grootouders die hun kennis van het leven , hun ervaringen niet overdraagbaar zien. Zo wordt het moeilijk voor kinderen. Het liefdevolle van zulke ontmoetingen wordt hen ontzegd. Een geweldig verlies!
Gabriella Cleuren .