Met GPS.kan ik niet werken, telkens ik een onbekend oord moet vinden , zit ik langdurig op de computer neem  het pijltje, beweeg me naar  de juiste plaats en verken de omgeving online. Zo prent ik me de omgeving in en schat onmiddellijk de situatie concreet. Waar rij je af, waar kan je parkeren? Hoe ver loop je tot je je doel bereikt?

Op zondag spraken we af. We zouden een paar galerijen bezoeken. De omgeving zag er burgerlijk uit. Een bank als herkenningspunt. Daarop kan ik naar rechts en parkeerde me voor de pretentieuze huizen in een zijwaarts parallelstraatje. Ik had geluk. De omgewaaide stopborden verhinderden dat alle plaatsen benomen waren. De vermelde tijd was een half jaar geleden in de zomer. Nu was het winter, waaide, regende en zag er troosteloos uit.

Ik parkeerde mijn wagen in de enige opening en stak de straat over. Aan de overkant moest het zijn. Plots ontwaarde ik 2 mensen die me bekend voorkwamen. Zij lang, dun , slank met blonde haren die onder een donkere muts uitkrulden. Haar kleding was grijs en zwart in verschillende verdiepingen geordend. Moeilijk herkenbaar achteraan. Ze stak de straat over en begaf zich onder een openstaan ijzeren hek dat onmiddellijk toegang gaf tot een groene lift, een stalen koker die 4 verdiepingen aanwees. Ja,  dat moest er zijn. Vier galerijen samen in een gebouw op verschillende verdiepingen gedrapeerd. Haar vriend zag er nu grijzer uit dan ik me herinnerde. We gingen over stenen trappen en klommen naar de eerste ruimte. Het bleke werk sloeg me vreemd tegen. Goed gemaakt , maar een vreemd uitgezogen coloriet, wat flets. Ik kon het moeilijk duiden. Mijn krachtige spanningskleuren oogden totaal anders, straalden spanning uit, beten krachtig in.   Hier zeer overwogen, uitgediept werk , van harmonie als engelengezang, hoog en ijl, meer harmonie dan contrast.

De ordening was zeer uitgewogen , zeer gekund, een lappendeken, als spijzen zonder kruiden. Het speelde een cruciale rol en verplaatste zich wit of gebroken wit in de compositie. De hanging was perfect. De kunstenaar schuchter. Voor de videoperformance  nam ik niet de tijd.

Het samenzijn met anderen en hun kijk op de dingen boeide me meer, waren voor mij van meer interesse  evenals het sociale contact. De galerijhouder zat monkelend achter zijn bureau, een 2e liep rond en gaf uitleg. De kunstenaar was kleurenblind en baseerde zijn werk op een systeem van grijswaardes, niet intuitief of emotioneel. Vandaar van de voor mij vreemd aandoende harmonie. De spanning cerebraal. O.k. ! Zo kan het ook! Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt ik. Dan maar een verdieping hoger, een 2e galerij. Hier in totale tegenstelling, werken van persoonlijk aanvoelen  naar vorm en kleur. Een grote kleksvorm van gewilde vrijheid en gekozen toevallig coloriet met daarin donker één woord. Een woord van Rilke. De werken : geconstrueerd naar gedichten van Rilke. Moeilijke interpretatie, zeer individueel, niet na te trekken. Wat lapidair. Ik vergelijk mijn geschilderde gedichtjes ermee. Poëtisch uitsnedes van ontroerende stukjes natuur. Niet groot maar indringend. Als een gedichtje , klein, fijn, krachtig en poëtisch . Een reactie op : ‘ Wie het kleine niet eert , alleen het grote begeert, mist zielerust en diepe lust !

De hoogste verdieping : zoals in aardse werkelijkheid: metaforen over munten, geld voor ogen. Interessant: heel jonge kunstenaars. Eentje ratelt met een munt en laat ze rollen over over glas, ratelen en krassen door een scherf, een breuk in het glas. Ze noteert het kriepende geluid.  De klank van geld , niet zuiver, pijnlijk!  Ingenieus als beeld. Geld ratelt en overstemt in onze wereld.

Een 2e plaatst een kleine installatie in een brokkelige  ruimte. Twee lyrische haast zingende steunen in het midden met daartussen een ketting van rode handjes , hangend, verwijzend naar een gitzwart koffertje onderaan. Het heeft iets van sparen en hebzucht en oppotten in een dikke koffer

Een munstallatie vol metaforen die me bevalt.

De muntenopgave en uitvoering, jong, origineel, indringend . een duim naar boven voor jonge experimentelen. Hoeft niet verkocht : de vreugde van ontdekken!

 

G. Cleuren