St. Janshospitaal Brugge 12.06.2022

Een krachtige installatie over heiling, maar vooral over herinnering, verandering van toestand, niet verloren gaan, verbonden zijn. Een troost ?

Het eerste object is een schilderij over de barmhartige samaritaan , zo is de link gelegd met het gebouw. De stervende bijstaan. 

Het volgende object een kogel die steunt en zucht ( de stervende)

De grondtapijten die verbinding uitdrukken, natuur, overblijfselen en het ontstaan van iets anders bevinden zich midden op stenen velden. De grote hangtapijten laten vooral zien hoe het ontstaan uit aardvezels tot nieuwe vormen leidt, bomen, stralende  struiken, overal opgaande bubbels. De basis, ondergrond gaat op in andere vormen. Schitterende tapijten die ‘het niets laten verloren gaan’  duiden. De dood is meer dan het verloren leven. De overgrote mooie ruimte wordt zo esthetisch ingevuld. Met de eigen taal v.d. kunstenaar. Betekenisvolle objecten bijeenbrengen of lading geven. Het opstaande bloemtapijt is bloei.

Aan de muren : beschilderde betekenisvolle vormen op een zacht gordijn met verklarende teksten beschreven.

De sacrale voorwerpen zijn herinneringen aan het verleden.

De heilige Ursula een beeld voor een goede dood, voor zorg in het laatste ogenblik met opengespreide armen. Zij verbindt het ene leven met het andere, is symbool van goede binding en spiritualiteit. Op deze wijze gaan de objecten over naar de link met het schrijn van Memling  en anderen.  Sacraal, religieus weldoend verleden waaruit onze schilderkunst ontstaat.

En tussendoor schilderijen van verpleging. Een ziekenhuisschilderij uit het verleden. Hoe was het vroeger ?

Het zonnetapijt laat zien hoe alles uit de bodem ontstaat en de grafstenen ertegenover met kransen eren de verzorgsters van eens. 

De retabel van H. Memlinck: een schitterend verleden, geeft aandacht aan de geboorte , het begin, een unieke kans om het mooie drieluik te zien. Boven laat het grote watertapijt het ontstaan van leven in zee zien en gaat verder met een reusachtig object met aardmateriaal, zand, bladeren, stenen , grond en andere in een zichtbare  doorsnede. Fantastisch gevonden, groots.

Aan de muren herinneringen aan verzamelde kruiden en nieuwe stoffen uit de koloniaaltijd en handel : het verleden : kan niet vergeten worden: de potten die toen dienden voor bewaring. Verder exvoto’s van geheilde mensen  of overledenen? Anamnesis of recollectie .

De kunstenares heeft haar eigen taal, haar eigen visie die aangeeft dat niets verloren gaat, maar gewoon in een andere toestand terug opduikt. Heeft ze dat goed verwoord ? ++

Gabriëlla. Cleuren