Gabriëlla Cleuren

Volle  leegten  zijn wijdse landschappen, waar immense mysterieuze ruimte zoals ze hier in België  met zijn kleinschalige volgebouwde stukjes grond niet meer te vinden zijn,  gestalte krijgen.  Ruimten als metafoor, voor eenzaamheid, open geest  die volheid ziet : volle leegten. Als je oog went aan de vlakte van land of water , beginnen vormen en kleuren fijne nuances af te tekenen. Je ontwaart stilaan ontelbare tonaliteiten van licht en kleur  zoals op het brede water in Zeeland; contrast van licht en donker, tegenlicht zoals aan de Schelde te Antwerpen, waar de andere oever, de linkeroever bij ondergaande zon in zo’n beeld  een wereld aan betekenissen onthult. Die eenzame wereld met één of meerdere figuren,  wordt tastbaar, voelbaar, de mens een minuscuul deeltje,  erin opgesloten.

Veel vlakte betekent veel lucht. Het voortdurend wisselend of dreigend licht van  verschuivende wolken, spelend, weerkaatsend op water of aarde  ; donkere avondlucht over de velden, versterken de sfeer van ruimte, onbestendigheid en vreemdheid! Lucht licht en water zijn gevoelgeladen gestalten.

Bonaire hoort tot een andere wereld,  betekenisvolle , ruimten in kleurschakeringen als op een andere planeet. Ruimte omgord door rotsen en ingesloten strand, een eenzaam figuur verdwaald in het water.

Bretoense ruimten, immens, oneindige stranden en woeste wateren  ,waar mens en natuur vergroeid zijn en enkel geruis van de laatste  de stilte verstoort,  als eeuwen geleden,. De mens tegen natuurgeweld :  trotserend, spelend, genietend. een wijdse  speeloever met  enkelingen.