Gabriëlla Cleuren

Een sprookje uit 1001 nachtmerries (4)

De wereld op de kip.

Vandaag zag ik mijn zoon, een zeer succesvolle  ondernemer, nu door het crimmils gerecht, de maffen, de dranghetten  tot droevig slachtoffer gemaakt, het kon niet zijn, het was hen in het verkeerde keelgat geschoten. Hier in dit zogenaamde goede land!  De rechter crim, de curatoren en bestuurders crim sinds vele jaren al ongestraft hun wanddaden als gift over de eerlijke werkers uitstortend, hun oog op winstgevende bedrijven gericht die zij  vakkundig leegruimden, verbeurd verklaard, een  reden is er niet, toch wel :  geldzucht!  Hoe krijg je het voor elkaar ? Met medewerking van je crimbank, die je beschuldigt , je overgiet met procedures je liquideert en medewerking van nobele instituten zogenaamd.

Daarop wordt de eigenaar een nul, rechteloos, zijn kindjes ook,  zij bezetten  je gebouwen als misselijk ongedierte en maken ze onleefbaar, akelig, vervuild, alleen je geld dat ze je aftruggelen telt, wat zou het! Hun oog herkent alleen je immobiliën gericht. Je sloten worden uitgeboord en nieuwe erin geduwd. Zo kan je niet meer aan je eigenheid, je ziel;  je eigen-dom geroofd.   De meubels van je ouders, je schilderijen en tapijten opgesloten of misschien wel uitgeruimd. Dat is het goede westerse systeem dat zo roemrijk verkondigd wordt als edel ten aanzien van het Russische dat leesbaar boosaardig is, het Chinese dat mensonterend is en het Iraanse dat zichtbaar misdadig is ,  En dit hier dan… nog mensonterender???? Wij doen alles beter!

Onschuldigen om 30 jaar opbouw geestelijk en lichamelijk vermoord, geterroriseerd uit pure hebzucht. Het geld is god geworden. De enige unieke godheid die aanbeden wordt met kwaadaardigheid en terreur. Waartoe dienen scholen die je fatsoen bij brengen of ouders die je liefde leren als dit het enig is wat telt.

Het kwade hangt als een modderig moeras om je heen en waar je ziet :alleen verstikkende brij.

Hoe geraakt je eruit ? Een bende hyena’s die je verscheuren en alleen onrecht en pijn om je heen.

Mijn zoon die zich zo inzette zijn leven lang , er iets trachtte van te maken alleen slachtoffer van vraatzucht van hen die nooit genoeg hebben , die recht moeten spreken en onrecht kwaadwillig als gift over jonge mensen uitstorten. Hoe griezelig deze westerse moraal.

Het vingerwijzen naar andere naties moet ophouden en zich richten op eigen boezem waar diefstal en slavernij door onrecht vandaag weer hip is, wijdverbreid met gebrek aan geweten en misselijke zelfgenoegzaamheid en vele medeslopers zoals dat bij Hitler al ging.

Lees meer >> | 23 keer bekeken

Een sprookje uit 1001 nachtmerries (3)

De vraatzuchtige

Ik zag hem al van verre, de donkere plompe gestalte van een vetzak. Daar stond hij dan midden in het gras, het oude kasteel in zijn rug, het water aan zijn rechterkant. Ik liep hem voorbij, wilde me zetten in het prieel, mijn blik op het mooi gerestaureerde gebouw met Oostenrijkse torentje en maakte aanstalten om mijn boterhammen uit te halen en lekker op te peuzelen. Alsof hij de geur van brood rook als een hond een spoor van wild, walste hij zich in mijn richting, kwam onbeschaamd, ongeoorloofd dichtbij en leek mijn eten in het vizier te hebben.

Vreemde gedraging, hij zette zich zonder een woord op het primitieve bankje naast me neer, viseerde mijn eten alsof hij recht had op het mijne. Ik werd woedend, snauwde hem toe dat hij uit mijn buurt moest verdwijnen, stond op en draaide me op mijn hakken dreigend om en ging de laan uit. Daarna merkte ik in mijn spiegel dat hij wegsloop. Wat verder stond zijn auto geparkeerd, hij stapte in, wachtte wat af en verdween de andere kant uit. Onbeschaamde vlegel! Ik probeerde hem voor mijn ogen te halen, wat was zo vreemd aan hem? Het gesluip en gefixeer op iets dat hem niet toekwam, het mijne. Wat vreemd: hij zag eruit als een donkere Hitler, die de Joden kwelde. Was die weer terug, verrezen, om mensen hun bezit te gappen? 

Een tijdje hoorde ik niets meer van hem, tot op de dag dat gebouwen spoorloos rondom mij begonnen te verkommeren.  Mijn tuinen verloederden, de distels groeiden torenhoog langs de straat en buren beklaagden zich over zoveel onkruid en hooggewassen ongesneden gras. Ik sloeg ze neer en wachtte af. Plots dook zijn gezicht tevoorschijn en zag ik overal de brede gestalte lui liggend in mijn gras. Maaien kon niet meer want hij strekte zijn hand uit naar al mijn bezit. De terrassen en parkings zagen er onfris uit met al dat ongewenste kruid en de plompe dikkerd die de gebouwen in zijn hand verpulverde. Plots hoorde ik hem zingen: dat is het mijne, lekker geroofd als nieuwe eigenaar, lekker gesteund door wat recht en krom is, tot het mijne gemaakt met steun van crooky .

Verwarring maakte zich van me meester als in een boze droom, die ik probeerde af te schudden, maar het werd pijnlijk reëel. Mijn zoon lag neergeveld midden in het hoge gras en zuchtte en rochelde en spuwde bloed. Wat had die onverlaat gedaan? De zwarte dikzak die ik onbestaande achtte. Hij stal, verwoestte, roofde de gebouwen uit de omgeving weg sloeg alles neer alsof de oorlog uitgebroken was. Mijn bezit verbrokkelde Het vliegtuig van mijn zoon steeg niet meer op , werd aan de ketting gelegd door de onverlaatt tot hij bij verkoop kon innen. Ik riep, ontwaakte als uit een boze droom en sloeg hem samen met mijn plots opgedoken helpers tot hij verdween, wegsloop in het duister van zijn akelig boze bestaan.

Had ik hem verjaagd?

Lees meer >> | 101 keer bekeken

Een sprookje uit 1001 nachtmerries (2)

Het huis waar alles krom is wat recht is.

Ik ken een man, een jonge man die zo verliefd was op zijn vliegtuig dat hij het koesterde, streelde en liefoogde alsof het een mooie meid was. Dat was niet naar de zin van onverlaat die alleen bezig was met verbrokkelen, verpulveren en verknarsen. Op een onbewaakt ogenblik sloop hij de gigantische ruimte in waar het stond te stralen, gaf er een stomp op en begon binnenin te speuren of er iets bruikbaars was dat hij verloederen kon.

Er moest iets zijn en plots viel zijn oog op een geel mapje met papieren. Ah de bewijsstukken, de identiteit van dat rotding. Hij las het vluchtig door, sleepte het mee in zijn tas en las uitgebreid wat hem allemaal kon plezieren. Hij zou het ombrengen, niemand mocht iets hebben wat hij niet had. Dus dacht hij na, meestal deed hij dat nooit tenzij om brokken te verzinnen, en vond dat dit bewijsstuk een aanklacht tegen de bezitter kon opbrengen.

In zijn boosheid en gruwel dacht hij ogenblikkelijk aan een gerechtsaanklacht voor vluchtmisdrijf en wegvliegen als het niet mocht, een zwaar vergrijp dat hij de bezitter toebedacht. Hij gniffelde over zijn vindingrijkheid in het boze, daarmee zouden al zijn makkers instemmen en zich verheugen de vreugdevolle bezitter die hij de nagels al had uitgetrokken met diefstal en andere narigheden, te verketteren, zijn bezitje te vergammelen en hem te beletten nog vrij te zijn zodat het vele geld dat het ding zou opbrengen in zijn zakken terecht kwam.

Daarbij had hij geen weet van zulke dingen. Van geld zonder nazicht waarvoor de papieren bedoeld waren was er geen sprake meer. De ontwaarding was voor de eigenaar die nu zijn recht en verdedigers niet kon betalen. Het ding ontwaarde zienderogen wat hem zeer verheugde. Zo wou hij door het leven gaan als onverlaat.

Lees meer >> | 98 keer bekeken

Een sprookje uit 1001 nachtmerries (1)

UITPUTTINGSSLAG.

Hitler is terug, maar vooral zijn schanddaden, alsof hij nooit is weggeweest, waarschijnlijk enkel ondergedoken, vermomd als weldoener, inkasseerder met grote initialen op wolkenkrabbers, waarmee iedereen vertrouwd is of waarin vertrouwen leeft.

 Je ziet het overal weer opduiken op slagvelden van voetbal , op muren als grafitti, het oogt zo vaderlijk dat hoge huis met steeds overal opduikende initialen : bck of is het ckb, ccb? Het maakt niet uit. Allen horen de klank en zien de initialen veelvuldig als muziek voor veiligheid en toegang tot meer , of is het beheer in eigen sfeer? Berekening, plundering als weldaad aangebracht of straf voor een vergrijp dat er niet was, verzonnen vol dreiging, de boosdoener dat ben jij , al weet je beter, je bent ontwricht en ook de anderen om je heen . Zo was je nooit voorheen.

Lees meer >> | 53 keer bekeken

Ontmoet Gabriëlla in haar atelier

Een video die een algemeen overzicht geeft over de kunstenares , Gabriëlla Cleuren.

Lees meer >> | 99 keer bekeken

Gezondheid, een virtuele wereld

De mens is een kwetsbaar wezen. In de serie 'Health' probeert Gabriëlla haar gevoelens te verwerken die worden opgeroepen door pijn, ziekte, gezondheidsproblemen, de zorg voor een familielid. Het hoort bij het leven en Gabriëlla probeert het te vertalen naar haar virtuele werelden.  

Lees meer >> | 125 keer bekeken

Virtuele werelden een dagboek

Vroeger vertelden schilders hun verhalen door middel van iconen en symbolen. In de jaren negentig besloot Gabriëlla de efficiënte beeldtaal van computers te gebruiken. Ze probeert haar gevoelens en observaties in pictogrammen te vatten en creëert zo haar eigen 'Windows'. En er zit nog een virtueel tintje aan: ze schildert met pixels, emotionele, spontane stippen.
Gabriëlla: "In mijn serie Brave New Old Worlds zien de pixels er bijna verbrokkeld uit, heel ruw, verwijzend naar de verbrokkeling van de tijd, die op een goede of slechte manier evolueert."

Lees meer >> | 89 keer bekeken

Poëzie van de wildernis

In de zomer van 2014 besloot Gabriëlla een serie van haar werk te wijden aan de poëzie van het bos/de wildernis. 
Gabriëlla: "In die tijd werd reizen naar het buitenland voor mij onmogelijk, dus besloot ik mijn aandacht te richten op een nabijgelegen bi

Lees meer >> | 99 keer bekeken

Brood en spelen

Als kunstenares kan Gabriëlla Cleuren niet onverschillig blijven voor de verschrikkingen waarmee de wereld vandaag geconfronteerd wordt. Oorlog, geweld, klimaatverandering, vluchtelingen, ... Het lijkt een never ending story. "Mijn schilderijen in de serie Brave New Old Worlds zijn vooral symbolisch, ze proberen veel soortgelijke verhalen tegelijk te vangen. Ik ben voortdurend op zoek naar beelden die eenzaamheid, verlatenheid, ongerechtigheid, geweld, revolutie uitdrukken... Het is mijn maatschappijkritiek met een twist, waarbij ik mijn eigen accenten toevoeg", legt Gabriëlla uit. 

Lees meer >> | 115 keer bekeken

Tori en Lokita

Een zeer bijzondere film die de exploitatie van alleenstaande vluchtelingenkinderen op scherp zet. Hun precaire levenssituatie en schaamteloze exploitatie door misdadige volwassenen, zonder enig medeleven.

De enorme levensgevaren die ze lopen is vol creatieve invallen om zich toch maar te handhaven. Tori is onverschrokken en vindingrijk, Lokita is als meisje nog weerlozer aan nog meer gevaren blootgesteld. De spanning wordt voortdurend pijnlijk volgehouden en opgedreven. De eerlijkheid van de twee kinderen, hun liefde voor elkaar en hun goodwil ten aanzien van hun familie, de tederheid en zorg ten aanzien van elkaar is zo spanningsvol langdurig in beeld vastgehouden en opgedreven door akelige volwassenen, bedreigende isolatie tegenover tedere gebaren: een hand opleggen, een wonde verzorgen, samen zich in slaap zingen. Fantastische contrasten waarbij menselijkheid nooit in criminaliteit ten onder gaat. Alleen tussen de kinderen speelt een gehechtheid en zorg, een gaafheid die scherp contrasteert met de meedogenloze buitenwereld die de zwakken uitzuigt waarbij alleen geld een rol speelt.

Lees meer >> | 197 keer bekeken