Gabriëlla Cleuren

In 2015 reisde ik met veel plezier regelmatig naar Zeeland, naar de reusachtige hoge dijken langs de Westerschelde. Zo koos ik dag en uur en bespaarde mezelf de 100 km verre tocht naar zee. Het voortdurend eb- en vloedwater, in en uit zee, boetseerde elke dag andere landschappen: de waddenwereld, onherkenbaar anders, elk eb- en vloedgetijde vers gecreëerd, nooit herhaald, nooit hetzelfde, altijd een tikje anders nadat het water 6 uur is teruggetrokken. Weg, gevolgd door snelle watermassa's die alles weer overspoelen. Telkens als het water zich terugtrekt, ontstaan er nieuwe graseilanden. Veel fascinerender dan de zee, altijd gevarieerd, een uitgestrekte eilandvlakte van groene stroken, waardoor felgroene grasheuvels ontstaan met blauwe watertakjes eromheen, en waterhoentjes en meesjes op snelle voeten, en groepjes zilveren vogels die in formatie van links naar rechts vliegen, duikend boven het nieuw gecreëerde landschap. Hun schelle geluid blaast ritmische jazz in je oren. Het fascineerde me, de verre strook water met zijn donkere achtergrond, de vaargeul voor zeeschepen die langs groene en rode bakens hun doortocht naar Antwerpen moeten zoeken. Zo dichtbij reuzenschepen alsof ze door de velden varen: fascinerend. Daarnaast voelde ik het verlangen om dit vreemde landschap vast te leggen, unieke natuur, niet vatbaar voor stereotypen, uitzonderlijk, fascinerend, altijd veranderend. Voor kinderen, na de terugtocht van het water, een speelplaats waar ze schelpen en zeedieren kunnen zoeken en waar nat zand hun voeten draagt. Een kanaal, een oneindig uitzicht, wadkrullen en een recht kanaal met af en toe een reusachtig schip, vreemde opaalkleurige luchten en paarsachtig nat zand. Ik tekende en schetste er regelmatig met mijn vriend, een andere kunstenaar, en keek naar de kinderen die in het zonlicht op het hobbelige strand speelden. Deze 8 beelden getuigen daarvan. Ze zijn een voorbeeld van een steeds veranderende wereld. Maar door corona was mijn reis naar Zeeland ( 40km) een ander land plotseling verboden. De grens werd gesloten en mijn wereld werd ontoegankelijk. Ik kon alleen op zoek naar wilde bossen in mijn omgeving. Hopelijk gaat mijn wereld snel weer open na jaren van isolement en gebrek aan een bewegende, stralende horizon. Hier 8 van mijn unieke waddenwerelden die ik in 2015 vastlegde, symbolen van een wereld die voortdurend komt en gaat.

.