Twee vrouwen op het wad
In 2015 reisde ik vol vreugde regelmatig naar Zeeland, naar de reusachtige hoge dijken langs de Westerschelde. Zo plukte ik dag en uur en bespaarde me de 100km verre tocht naar zee. Het voortdurend eb en vloed bewegend water , in en naar zee stromend, boetseerde iedere dag opnieuw , andere landschappen : de waddenwereld, onherkenbaar anders, ieder eb en vloed deinend, vers geschapen, nooit herhaald, nooit hetzelfde, altijd een tikkeltje anders nadat het water weggetrokken is voor 6 uur. Weg, met daarna razendsnelle watermassa’s die alles weer overstromen, Nieuwe graseilanden dagen telkens weer op zodra het water terugtrekt. Veel boeiender dan de zee, altijd gevarieerd , een grote eilandenvlakte van groen stroken , scheppend helgroene grasheuvels met blauwe waterkronkels errond en waterhoentjes en tsjipvogels op snelle voetjes, en kladden zilvervogeltjes die in formatie vliegen van links naar echts duiken boven het pas ontstane landschap.
Dit werk kopen als ondersteuning >>