Onrecht aangedaan voelt als... Deel 8
Op het einde 2014
de dood tegemoet te gaan.
Het is voor mij onmogelijk geworden om nog een verhuis te doen, het betekent mijn dood, (en die van mijn man) daar ik als oude vrouw, kunstenaar, weldre 82 jaar oud , dit gewoon niet kan.
Ik ben al vele jaren mantelzorger voor mijn man en hielp mijn zoon met doodzieke kind, die volledig ten onrechte al 2x uit zijn huis gesmeten werd.
Zelf werd ik uit mijn galerij, berging, garage en werkatelier gesmeten.Ik ben kunstenaar al langer als 50 jaar. Al die verhuizen heb ik noodgedwongen moeten doen. Vele zaken zijn er blijven staan.
Het is niet meer mogelijk! Moet ik uit mijn huis gesleurd betekent dit mijn dood.Ik kan niet meer!
Zo gaat men in België met ouderlingen om die hun hele leven gewerkt hebben en hun beste krachten van zichzelf gaven. Men verzint faillissementen en smijt hen uit thuis rap voor ze doodgaan voor hun bezittingen of bewerkstelligt op die manier hun dood.
Het is moord, door roof en doodslag. Zo ver is het gekomen.
Wat een griezelige mensonterende vertoning.