Antony Gormley in Museum Voorlinden Wassenaar (Nederland)
De mens in de ruimte of in verhouding daarmee.
Zeer bijzonder de mens in de ruimte van Wassenaar , al zijn verschillende houdingen op het grasveld in aanloop naar het museum, afgietsels van de kunstenaar zelf geabstraheerd in gietijzer. De tuin met ontzettend groot bomenpark waarin diezelfde figuren opduiken, maar in een andere constellatie, op een pad , tegen een boom, in een vijver in volle licht en schaduw. De mens en de natuur!
Binnenin het museum de mens gedeformeerd tot een langgerekte sluis, gevangen in een structuur die de ruimte bezet, gevangen in het vreemde licht dat de structuur waarin , onwerkelijk blauw kleurt en de bewegende figuren als inktvlekken erin , die haast onherkenbaar,
onwezenlijk door die ruimte bewegen. De structuur is menselijk, de kleur cosmisch. De toekomst ? De mens gevangen in structuur, kleine draadelementen die verbonden een soort net maken waarin de mens gevangen zit, het gegeven wordt herhaald in tekeningen en de doorzichtige structuur is zwart te zien aan de muur, waarin jezelf weerklinkt, weerspiegelt : de mens in structuur en omgeving.
De mens uitgespaard hangend tussen boterhammen , een afdruk op een deken, een schaduw, een hoopje ellende in verkalculeerde ledematen in gebakken klei, imperfect, klungelig
Daarna de mens als cubistische entiteit, stevig , beïnvloed door de hedendaagse vormgeving van een computersysteem. Zware elementen die een ruimte vullen , soms zelfs teveel. Moeilijk te begrijpen voor wie er niet mee bezig is of de taal niet kent.
Zijn figuur met gespreide vleugels te zien bij het restaurant buiten.
Ook de ruimte gevuld met draadelementen in rondingen ingepast in de ruimte en waarin je wandelen moet om naar een volgende ruimte te komen , waarin je beweegt geeft de verhouding weer en heeft ook iets van dansende bewegingen om je heen, zoals Gormley verklaart in zijn video waarin hij zijn werk duidt. Hij werkt met dansers die de ruimte beschrijven , er zich inschrijven volgens hem.
Het domein zelf is uniek met zijn Engels villa , zijn prachtig aangelegde bloemenrand, wild en gecultiveerd om het museum heen, zijn grote plassen met zeldzame Galloway koeien die in het water afkoelen van de hitte. Een ongelooflijk uniek pöetisch zicht . Een bezoek waard.
Verder zijn er een massale sculptuur , doolhof in staal van Serra te zien en de vertekening van het illusoire zwembad dat de poëzie van het water laat zien en onze waarneming van de wereld in vraag stelt, allemaal boeiend.